Jeśli nadajnik (np. odtwarzacz CD) przesyła czysty sygnał, zależy nam, aby dotarł on do odbiornika (np. wzmacniacza) bez żadnych zniekształceń. Na drodze do odbiornika sygnał przechodzi przez połączenie kablowe które działa trochę tak jak antena – jest podatne na różne zakłócenia, np. interferencje sygnału elektrycznego z sąsiednich przewodów. Kluczowa różnica między kablami symetrycznymi (zbalansowanymi) a niesymetrycznymi (niezbalansowanymi) leży głównie w ich budowie która wpływa na odporność połączeń na te zakłócenia.
Kable składają się z przewodników do transmisji sygnału (w postaci izolowanych żył wykonanych z miedzi lub srebra) oraz przewodników do ekranowania (zwykle w formie miedzianego „warkocza” otaczającego żyły sygnałowe). Kable symetryczne składają się z 3 przewodników: żyły dodatniej, żyły ujemnej, oraz ekranu. Kable niesymetryczne składają się z 2 przewodników: żyły dodatniej oraz ekranu (jako uziemienie). Dla przykładu, powyższe fotografie przedstawiają przykład przewodu niesymetrycznego KaCsa KCS-100 (1 żyła) oraz KaCsa KCS-200 (2 żyły)
Rysunek powyżej przedstawia połączenie niesymetryczne. Jest ono proste, sygnał z nadajnika jest przesyłany w takiej samej postaci do odbiornika. Jeżeli do przewodu dostaną się jakiekolwiek zakłócenia, pojawią się one na wyjściu odbiornika (na rysunku pominięto ekran celem uproszczenia przekazu najważniejszej idei)
W przypadku kabli symetrycznych, sygnał przesyłany jest dwoma żyłami, natomiast ekran pełni rolę osłony antenowej, „zbierając” potencjalne zakłócenia, zanim dotrą one do żył sygnałowych. Ekran nie zawsze jednak gwarantuje pełną ochronę. W przypadku długich kabli lub warunków o wysokim poziomie zakłóceń elektrycznych, zakłócenia mogą przedostać się do żył sygnałowych. Konstrukcja kabli symetrycznych pozwala jednak na radzenie sobie z tymi zakłóceniami dzięki zjawisku znoszenia się fal znajdujących się w przeciwfazie. Zjawisko to obrazują rysunki poniżej:
Gdy 2 identyczne fale nakładają się na siebie w zgodnej fazie, ich amplitudy sumują się dając w rezultacie falę o dwukrotnie większej amplitudzie. Jeżeli jednak jedna z fal zostanie przesunięta w fazie o 180% względem drugiej, wynikowa amplituda będzie wynosiła zero… dzieje się tak za sprawą znoszenia się potencjałów ujemnych z dodatnimi.
Zostało to wykorzystane w kablach symetrycznych gdzie każda z dwóch żył przesyła dokładnie ten sam sygnał, jednak w drugiej żyle jest on odwrócony w przeciwfazie o 180 stopni względem sygnału przesyłanego w pierwszej. Znaczenie tego rozwiązania dla poprawy odporności na zakłócenia wyjaśnia poniższy rysunek.
W połączeniach symetrycznych, nadajnik odwraca w przeciwfazie jeden z sygnałów. Przewód “transportuje” zajem 2 sygnały znajdujące się w przeciwfazie. Tak samo jak w przypadku kabli niesymetrycznych, tak i na kable symetryczne mogą oddziaływać zakłócenia które przedostają się do obu żył jednocześnie. W odbiorniku następuje ponowne odwrócenie fazy sygnału do pierwotnego stanu, co skutkuje skasowaniem szumów i podwojeniem amplitudy sygnału użytecznego na wyjściu. Otrzymujemy zatem sygnał bez zniekształceń.
Kable symetryczne sprawdzają się najlepiej w przypadku długich połączeń (gdzie ryzyko zakłóceń wzrasta wraz z długością kabla) oraz w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń elektrycznych. Najczęściej w połączeniach symetrycznych wykorzystuje się złącza XLR lub RCA. Wybór między połączeniami symetrycznymi i niesymetrycznymi zależy od jakości sprzętu, długości kabli oraz potencjalnych zakłóceń elektrycznych w otoczeniu. Połączenia niesymetryczne można stosować przy długościach do około 2 metrów gdzie ryzyko pojawienia się zakłóceń jest niewielkie. Natomiast połączenia dłuższe niż 2 metry powinny opierać się o połączenia symetryczne.